En dan eindelijk na twee weken hard werken, met veel stof lawaai en hitte, zijn de 4 boten klaar. Ze zijn prachtig geworden en liggen buiten klaar voor vervoer.

En dan op weg naar het zuiden richting Challapalli en Verakota, lastig te onthouden namen en we rijden door een schilderachtig landschap met rijstvelden en palmbomen en bananenplantages.
We verblijven in het huis van de moeder van Sirini, die hier zijn jeugd heeft doorgebracht. We worden teruggeworpen in de tijd. We ervaren hier een leven dat wij niet meer kennen. Zonder beeldschermen , Wifi en supermarkt. Wel stilte rust en eenvoudig boerenleven. De buffelmelk zorgt voor wat extra inkomsten.




Maar eerst worden we ontvangen door de President van 11 dorpen, zeg maar de burgemeester. Cola en koekjes.


Voorkant van het huis waar we verbleven en hebben genoten van de gastvrijheid en het fantastische eten. Speciaal voor ons werd er s avond een traditionele stokkendans opgevoerd.
'
En dan natuurlijk varen. We vertrekken onder grote belangstelling vanuit een klein vissersdorpje aan de oever van de Krishna rivier. Die is hier erg breed met vele eilandjes en met zout water aangezien we dicht bij de kust zitten.
Ook de plaatselijke pers wil weten wat hier gebeurt..


En dan eindelijk het water in. We hebben een buitenboordmotor, een eenvoudige mast met zeil en
navigatieapparatuur waaronder sonar, We gaan niet alleen varen maar ook meten. We willen dit gedeelte van de rivier in kaart brengen en verschillende diepte profielen maken. Ook de theodoliet gaat mee om hoekmetingen te kunnen doen.





Dit eilandje werd onze uitvalsbasis en we zochten verkoeling in het lauwe water. De buffelhoeder zwemt iedere dag met zijn buffels de rivier over.
.


Onze te goedkope motor uit China heeft het begeven en er zit niets anders op dan gesleept te worden.
Het mag de pret niet drukken en na vier dagen varen en meten vertrekken we weer naar Hyderabad en vliegen vrijdag avond via Mumbai terug naar huis. Brrr wat is het koud hier.. Maar we hebben een fantastische tijd gehad, zoveel gezien en geleerd. Wie kan zeggen met zijn eigen gebouwde boot gevaren te hebben op een prachtige meanderende rivier... ja wij dus. In ieder geval hadden we een prachtig team met een prachtig resultaat en mij rest niets anders dan iedereen te bedanken .
Wie weet tot volgend jaar.
P.S.
Eindelijk is het mij gelukt Juliette op de foto te krijgen ,,,,,


En dan op weg naar het zuiden richting Challapalli en Verakota, lastig te onthouden namen en we rijden door een schilderachtig landschap met rijstvelden en palmbomen en bananenplantages.
We verblijven in het huis van de moeder van Sirini, die hier zijn jeugd heeft doorgebracht. We worden teruggeworpen in de tijd. We ervaren hier een leven dat wij niet meer kennen. Zonder beeldschermen , Wifi en supermarkt. Wel stilte rust en eenvoudig boerenleven. De buffelmelk zorgt voor wat extra inkomsten.
Maar eerst worden we ontvangen door de President van 11 dorpen, zeg maar de burgemeester. Cola en koekjes.
Voorkant van het huis waar we verbleven en hebben genoten van de gastvrijheid en het fantastische eten. Speciaal voor ons werd er s avond een traditionele stokkendans opgevoerd.
En dan natuurlijk varen. We vertrekken onder grote belangstelling vanuit een klein vissersdorpje aan de oever van de Krishna rivier. Die is hier erg breed met vele eilandjes en met zout water aangezien we dicht bij de kust zitten.
Ook de plaatselijke pers wil weten wat hier gebeurt..
En dan eindelijk het water in. We hebben een buitenboordmotor, een eenvoudige mast met zeil en
navigatieapparatuur waaronder sonar, We gaan niet alleen varen maar ook meten. We willen dit gedeelte van de rivier in kaart brengen en verschillende diepte profielen maken. Ook de theodoliet gaat mee om hoekmetingen te kunnen doen.
Dit eilandje werd onze uitvalsbasis en we zochten verkoeling in het lauwe water. De buffelhoeder zwemt iedere dag met zijn buffels de rivier over.
.
Onze te goedkope motor uit China heeft het begeven en er zit niets anders op dan gesleept te worden.
Het mag de pret niet drukken en na vier dagen varen en meten vertrekken we weer naar Hyderabad en vliegen vrijdag avond via Mumbai terug naar huis. Brrr wat is het koud hier.. Maar we hebben een fantastische tijd gehad, zoveel gezien en geleerd. Wie kan zeggen met zijn eigen gebouwde boot gevaren te hebben op een prachtige meanderende rivier... ja wij dus. In ieder geval hadden we een prachtig team met een prachtig resultaat en mij rest niets anders dan iedereen te bedanken .
Wie weet tot volgend jaar.
P.S.
Eindelijk is het mij gelukt Juliette op de foto te krijgen ,,,,,